Skip to content
Menu

Blog

Troostdekentje

Die donderdag werd mijn kleine mannetje in een groot bed naar een operatiekamer gebracht. Een aantal weken ervoor had Jens een ongelukkige val gemaakt, waarbij zijn ene voortand terug de kaak in geschoten was en de andere voortand los zat. Weken van pijn, slecht eten, slecht slapen en weinig energie gingen vooraf aan het verlossende besluit om de voortanden onder narcose te verwijderen.

Mijn oud-studiegenootje Marieke zag mijn post hierover op Facebook en bood aan om voor Jens een cadeautje aan te vragen bij Troostdekentje.  

Een paar dagen later werd een groot pakket bezorgd voor Jens én zijn broer Tygo. Dat er een pakket voor hen werd afgeleverd was op zich al feest, ze wisten nog niet eens wat erin zat; zorgenknuffeltjes (met mondje om de zorgen op een briefje in te kunnen doen) voor allebei, een gehaakt hartje (als hart onder de riem voor de ouders) en een mooie gehaakte deken werden onder gejuich ontvangen. Vooral de zorgenknuffels zijn favorieten van de jongens en gaan mee naar bed.

De vrijwilligers achter Troostdekentje haken voor kinderen die ziek zijn, een ongeluk gehad hebben of het op een andere manier moeilijk hebben. Ze denken hierbij ook aan de broertjes of zusjes en dat is fijn. Duizenden vrijwilligers door heel Nederland haken knuffels en dekentjes. Sommigen haken, omdat ze het haken gewoon leuk vinden. Of omdat ze een kind of kleinkind hebben met een beperking.

Maar er zijn ook hakers en haaksters die zelf als kind al leerden leven met een beperking, net zoals Marieke. Ze is als kind erg ziek geweest. En zij heeft in de loop der jaren steeds meer op moeten geven. ‘Niet gemakkelijk, maar zo leer je wel al het positieve uit het leven te halen.’ Zij maakt graag dingen en ontdekte het handwerken. ‘Ik heb er wel lang over gedaan’, zegt ze zelf: ‘Zeker als je bedenkt dat mijn moeder handwerkdocent is geweest.’ Dit is iets wat ze wel kan volhouden, in alle rust, in eigen tempo. Haar vrijwilligerswerk voor Troostdekentje doet ze dan ook graag.

Ik prijs mezelf gelukkig dat alles wat we met onze jongens meemaken op medisch gebied weer redelijk snel voorbij is gegaan. Zeker omdat ik om me heen ook wel anders meemaak. Jens zijn mond is inmiddels genezen en hij is weer de oude. We zagen hoe fijn onze jongens het vonden om deze cadeautjes te ontvangen. Bedankt lieve Marieke en andere vrijwilligers, voor al jullie inzet.

En tot slot nog een oproepje van Marieke: ‘Kijk eens op de site van Troostdekentje. Iedereen die een kind kent die het moeilijk heeft of wordt beperkt in het kind zijn mag een verzoek voor een pakketje indienen.’