Skip to content
Menu

Blog

Zinloos

Ik hoor mezelf af en toe tegen mijn oudste zeggen: ‘Steek nooit het spoor over als de slagbomen dicht zijn. Ik ken een meisje dat hierdoor dood is gegaan.’ Ik weet dat het bot is om dat zo tegen een zesjarige te zeggen. Maar de gevolgen kunnen maar duidelijk zijn.

‘Meisje (14) overlijdt na aanrijding met trein.’ De krantenkop deed me huiveren. Ik las het net, het gebeurde gisteren. Het meisje kwam hier uit Prinsenbeek. Het spoor waar ze onder de spoorboom gegaan is en geschept is, passeer ik regelmatig op de fiets.

Onmiddellijk was ik weer terug in mijn middelbare schooltijd, toen ik hoorde dat de 14jarige Cleo, een meisje uit het dorp waar ik opgroeide, op dezelfde manier om het leven kwam. Veel jongeren fietsten naar de middelbare school, 12 of 16 kilometer verderop. Vaak reden we in grote groepen. We staken allemaal spoorwegen over. Maar zij stak, met medescholieren, het spoor over terwijl de slagbomen naar beneden waren. Ze gleed uit, probeerde haar schooltas te pakken en viel, net toen er een trein aankwam. Verschillende scholieren waren getuige. Het maakte enorme indruk op mij. En op de dorpsjeugd, waar iedereen elkaar kende. 

De gedachte dat dit kan gebeuren met mijn kinderen reken ik tot mijn grootste nachtmerries. Ik hoop echt dat ze, als ze eenmaal zelfstandig op pad gaan, niet toe zullen geven aan ongeduld als de spoorbomen lang omlaag blijven, ook als het lang duurt. Dat ze niet, bijna automatisch, meefietsen als klasgenootjes of vriendjes ook oversteken. Jongeren weten wel dat het gevaarlijk is, maar beseffen het toch niet echt, nemen het risico.

Ik zou de klok terug willen draaien voor Cleo, voor dit meisje, voor hun familie. Dit zou niemand mee moeten maken. Het is zo zinloos.